Pet decenija od snimanja prvog mevluda na našem jeziku na nosač zvuka

Davne 1969. godine objavljen je prvi mevlud na našem jeziku na nosaču zvuka.

Mevlud književnika i novinara Rešada Kadića 1963. godine od Vrhovnog islamskog starješinstva izabran je kao najbolji prispjeli rad na konkurs za najbolji mevludski spjev. Nekoliko godina kasnije izvođenje mevluda i zvučno je snimljeno. Snimanje je obavljeno u starim prostorijama Radio-Sarajeva, a mevlud je u na longplay ploči objavljen 1969. godine u izdanju izdavačke kuće "Jugoton" iz Zagreba. Identično izdanje mevluda na audio kaseti, objavljeno je 1978. godine.

U snimanju mevluda učestvovali su hfz. Sinanuddin Sokolović, hfz. Džemal Hodžić, hfz. Kjamil Silajdžić, Zahid ef. Makić, Muharem ef. Hasanbegović, Himzo Polovina i hor učenika Gazi Husrev-begove medrese sa solistom Šefikom Beganovićem. Stihove iz mevluda recitovali su Vesna Mašić i Rešad Kadić, dok je hor uvježbao Muhamed Radončić.

Muharem ef. Hasanbegović, jedan od učesnika u ovom projektu, nepunih pet decenija kasnije, prisjetio se ovog događaja.

Razgovarao: Mirsad Ovčina

Jedan od učesnika u snimanju prvog mevluda na nosač zvuka na našem jeziku, Muharem ef. Hasanbegović, sa sjetom je govorio o učešću u snimanju prvog mevluda na ovim prostorima.

"I samo sjećanje na taj period, na to vrijeme budi određene emocije. Nije lahko o tome govoriti. Među živima s te gramofonske ploče koji su učestvovali, pored mene je još jedino živa Vesna Mašić. Samo sjećanje na te ljude budi opet drugu vrstu emocije i žala zbog tih velikih imena kakva su hfz. Kjamil Silajdžić, hfz. Sinanuddin Sokolović... To je vrijeme bilo samo po sebi specifično."

Prvi zvučni zapis mevluda za tadašnje muslimane značio je izuzetno mnogo, kako se prisjeća Hasanbegović:

"Značio je puno. Kao u svim društvima, tako i u našem društvu postoje oni koji su bili zagovornici novih iskoraka i tehnika i novih načina iskazivanja, na jednoj strani, a na drugoj strani bili su oni koji su to podržavali. Zbog toga je mevlud kao takav naišao na vrlo plodno tlo."

Prihod od prodaje longplay ploče bio je usmjeren za izgradnju Islamskog centra u Zagrebu. Ipak, objavljivanje mevluda značilo je mnogo širi društveni događaj, kako se prisjeća Hasanbegović.

"Snimanje mevluda je bio jedan izvanredan kulturološki događaj koji se desio tih godina. Mi nismo imali puno takvih vrsta iskoraka. Trebalo je toliko truda, napora, umijeća i znanja da se ti glasovi koji su tada važili kao vrhunski, stave na nosač zvuka i da to koristi kasnijim generacijama. Kad uzmete u obzir to snimanje i sva naredna snimanja koja su se desila, pa i ova današnja, vi ćete vidjeti jednu silnu evoluciju u razvoju glasova, mekama i učača, tako da je to sve zajedno jedan buket koji je raznovrsan." - istakao je Muharem ef. Hasanbegović.

Snimanje i objavljivanje mevluda sigurno je značajno uticalo i na pojavu kasnijih diskografskih izdanja duhovnog karaktera. Naredne dvije decenije, posebno drugu, uslijedit će značajna diskografskih ostvarenja u obliku kompilacija ilahija i kasida, čiji je nosilac uglavnom bila Gazi Husrev-begova medresa.

Pet decenija kasnije, mevlud Rešada Kadića i dalje je jedan od najizvođenijih mevludskih spjevova kod muslimana u Bosni i Hercegovini.