Omerović: U Vlasenici ubijeno 2.633 Bošnjaka, traga se za još 996 žrtava

Punih 29 godina porodice ubijenih Vlaseničana žive životom kojem je tuga odredila cilj, pronaći posmrtne ostatke svojih najmilijih. Nažalost, porodice koje su ove godine 24. aprila na 17. kolektivnoj dženazi trebale ukopati posmrtne ostatke svojih najmilijih, neće moći da im klanjaju dženazu, jer je zbog epidemioloških mjera donesena odluka o odgađanju ukopa.  

Kolektivna dženaza trebala je biti klanjana za za sedam žrtava genocida sa područja opštine Vlasenica. Njihove duše ni nakon 29 godina skrivanja njihovih tijela u masovnim grobnicama od strane naredbodavaca ubistva i ubica, neće naći smiraj u svojim kaburima.  

Među žrtvama za ukop trebala je biti Sejda (Rahman) Ahmetović, koja je ubijena 23. avgusta 1992. godine u rejonu sela Kamenica, zajedno sa svojom bebom Ahmetović Aidom, čiji posmrtni ostaci, još uvijek nisu pronađeni.

Sejda je, u naručju nosila svoju bebu, koja je rođena 1991. godine, zajedno sa grupom civila iz Cerske pokušala prijeći “putem smrti” do slobodnih teritorija u pravcu Tuzle. Ovo je neoboriv dokaz da su ideolozi velikosrpske politike, putem svojih egzekutora neselektivno ubijali sve one koji su nosili muslimansko, bošnjačko ime, od bebe do staraca u najpoznijim godinama. 

Prof. Husejin Omerović, koji je napisao knjigu "Žrtve genocida na području Vlasenice 1992-1995", za Preporod.info otkrio je do kakvih je saznanja došao, te kakvi su zločini činjeni na ovim prostorima nad Bošnjacima. 

- Nakon petogodišnjeg istraživanja naučne istine o zločinima na području opštine Vlasenica i zločinima nad Bošnjacima u "sigurnioj zoni" UN-a Srebrenica 1995. godine, došao sam do podataka da je sa područja ove opštine ubijeno 2.633 Bošnjaka. Od tog broja, ubijeno je 2.222 osobe starosne dobi od 18 do 65 godina, odnosno, radno sposobne osobe, 262 djece i 149 osoba starosne dobi preko 65 godina. Među ukupnim brojem ubijenih (2.633) bilo je 2.310 muških i 323 ženskih osoba. Prema mojim podacima, još uvijek nisu pronađeni posmrtni ostaci od 996 Vlaseničana. Razumno je postaviti pitanje kada će biti pronađeni ovi ostaci tijela Bošnjaka?, Ili, možda, još razumnije: Da li će ikada biti pronađeni svi preostali ostaci ubijenih i nepronađenih tijela Bošnjaka? - kaže nam Omerović.

I njemu je kao i mnogim drugim porodicama u Vlasenici ubijen veliki broj članova porodice, braća, otac… Omerović je pronašao njihove posmrtne ostatke. 

- Moja trojica braće Ibrahim, Sulejman i Vehid i otac Mustafa su ubijeni tokom agresije na BiH. Sulejman je poginuo 15. februara .1993. u Sultanovićima kod Zvornika, gdje je i ukopan istog dana, Vehid je ubijen 22. avgusta 1993. godine na lokalitetu Buljima, bratunačka opština, Ibrahim i otac Mustafa su ubijeni nakon okupacije Srebrenice 1995. godine. Ostaci tijela brata Ibrahima i oca Mustafe su ukopani u Šehidskom mezarju Potočari, dok su posmrtni ostaci brata Vehida ukopani na Šehidskom mezarju Rakita, u Vlasenici 21. aprila 2018. godine. Prisustvovao sam dženazama dvojice braće i oca. Sjećanja su i tada, a sada friška, i ne tamne i tako će, vjerujem, ostati. Ljubav prema najmilijim ne blijedi, ali ostaje neizlječiva bol i nezarasla rana zbog činjenice da su, kao i svi ostali nedužni i na pravdi Boga ubijeni i u teškim mukama umirali samo zato što su bili pripadnici druge vjere i što su nosili drugačija imena. Kada sam, tokom istraživanja istine o zločinima na području opštine Vlasenica, ustanovio da ima slučajeva gdje su stradale gotovo kompletne porodice, po sedam, šest, pet, četiri sina, ja sam odustao od spominjanja u knjizi ubistva članova moje porodice. Navodim samo nekoliko, između mnogih, slučajeva, gdje su ubijeni gotovo svi članovi porodica i gdje se svakom normalnom čovjeku treba da krv zaledi u venama pri pomisli na ovakav planirani i izvršeni zločin  - ističe Omerović. 

Ukazao je na najstrašnije zločine, te posvjedočio ubistvu cijelih porodica na ovom prostoru. 

- Izdvojio sam porodicu Dautović Rašida, poznatog i cijenjenog vlaseničkog slikara i nastavnika likovne kulture.  Dželati su ubili Rašida, njegovu suprugu Hajriju, njihovu djecu Mersihu i Mersada, majku Hanku, brata Muhidina, sestru Almasu i njenog sina Almira. Treba li o ovom zločinu i počiniocima zločina pisati komentar, osim da se radi o patološkoj mržnji prema drugom i drugačijem i zločinu sa namjerom, koji se u nauci definiše kao zločin genocida? Smatram potrebnim neizostavno navesti ubistvo sedam sinova Ibre i Azeme Efendić, šestoro djece Hasanović Mehmeda iz Gerova, pet sinova Hožić Ibre iz Zaklopače, četiri brata profesora Hajrudina Mešića, bračni par Karavdići iz Vlasenice: Safet i njegova supruga Refija, sestra Bakire Hasečić Bedrija Duraković, koja je bila izložena torturi mučenja i silovanja, jedan od najperspektivnijih mladih košarkaša bivše Jugoslavije Edin Salaharević, koji je ubijen u logoru Sušica i brojne druge žrtve, navodi Omerović. 

Ističe da je zbog svega navedenog imao potrebu da napiše knjigu, koja će trajno svjedočiti o veličina zla i zločina nad Bošnjacima Vlasenice, ali i Bosne i Hercegovine.

- Budući da sam svjedok prirode, cilja i epiloga agresije Srbije i Crne Gore na međunarodno priznatu državu BiH, čije oružane snage su u sadejstvu sa lokalnim kolaboracionističkim srpskim jedinicama počinile najteže zločine, uključujući i zločin genocida nad mojim bošnjačkim narodom, kao i mojoj opštini rođenja Vlasenici, svjestan kompleksnosti i odgovornosti, odlučio sam se za naučno istraživanje istine o zločinima na području ove opštine. Radio sam temeljito, strpljivo više od pet godina na ovom veoma kompleksnom i odgovornom projektu i na ovoj temi sam odbranio doktorsku tezu na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu (FPN) 5. novembra 2015. godine. Primarni cilj mog rada je bio prikupiti što više naučno relevantnih podataka i dokaza o zločinima i žrtvama sa prostora opštine Vlasenica - kaže Omerović.

Znajući da je naučna istina jedna i  jedina validna, koja je najbliža apsolutnoj istini, nastojao je, kaže, koliko je moguće držati se primarnih izvora, dokumenata koja su nastala u vrijeme činjenja zločina, odnosno, okupacije svih teritorija na koje su ideolozi velikosrpske politike polagali pravo.  

- Iako Bošnjaci nemaju naviku čitanja, postojao je značajan interes za moju knjigu, čije primjerke su uzimali, najviše mještani vlaseničke opštine, odnosno srednjeg Podrinja, a uzimali su je i ljudi iz drugih krajeva. Brojne priče u ovoj knjizi su potresne i bolne, ali zbog okvirne dimenzije ovog materijala, ja bih makar izdvojio: masovna ubistva civila u logoru Sušica (preko 1.500 osoba), ubistvo civila u selu Zaklopača, koja je simbol zločina nad Bošnjacima Vlasenice, gdje je u istom danu, između ostalih, ubijeno 65 civila, od čega 13-oro djece i 17 žena, ubistvo Bošnjaka koji su bili oženjeni ženama nesrpske nacionalnosti, brojna silovanja Bošnjakinja, među kojim je bilo djevojčica od 13 godina. Sva ova, a i druga ubistva i silovanja su počinjena organizovano, planski i sa namjerom, a to je odrednica koja takav zločin kategoriše genocidom - podsjeća Omerović. 

Osvrnuo se i na presudu zločincu Ratku Mladiću koja bi trebala biti izrečena naredni mjesec.  

- Što se tiče izricanja pravosnažne presude komandantu vojske RS Ratku Mladiću, koja slijedu u maju tekuće godine, ja mislim i očekujem da će biti potvrđena prvostepena presuda na kaznu doživotnog zatvora. Svoju procjenu temeljim na činjenici da je Mladić bio operativni komandant pomenute vojske i da je u djelo sprovodio odluke i direktive predsjednika VRS Radovana Karadžića, koji je već pravosnažno osuđen na doživotnu kaznu zatvora. Očekivanja  porodica ubijenih žrtava su, vjerujem, istovjetna i takva kazna bi im bila makar duševna satisfakcija za ubistvom njihovih najbližih i najmilijih - kaže Omerović.  

Smatra da pravda nije zadovoljena niti će, kako kaže biti, zato što protiv mnogih počinioca zločina nisu pokrenute niti krivične prijave, zato što međunarodni sudovi nisu presudili zločine genocidom u opštinama Bratunac, Foča, Ključ, Prijedor, Sanski Most, Vlasenicu i Zvornik.  

- Moje naučno uvjerenje, temeljeno na dokazima i činjenicama primarnog karaktera, je da su počinjeni zločini u pomenutim opštinama neprocesuirani zločin genocida i da su ovo neoborivi dokazi koji naučno, odnosno, validno potvrđuju naučne kriterije o definiciji genocida - poručio je Omerović.  

(A.N./Preporod.info)