Revizionisti su većinom pojedinci koji dovode u pitanje utvrđene činjenice, a u rjeđim slučajevima vlade. Ova odluka Vlade RS stavlja punu odgovornost na vladu ovog bosansko-hercegovačkog entiteta, te na Narodnu skupštinu, čije zaključke vlada izvršava, za formiranje tijela za utvrđivanje „alternativnih činjenica“ u odnosu na nalaze međunarodnih sudova, te za ishode njihovog rada. Zvanično i institucionalno negiranje genocida povlači za sobom institucionalnu odgovornost.   Mediji su izvijestili da je Vlada RS 7. februara ove godine formirala dvije komisije: Komisiju za istraživanje  stradanja u Srebrenici i Komisiju za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu tokom proteklog rata. U obje ove komisije imenovani su pojedinci iz različitih država, da bi se stekao dojam da je riječ o međunarodnim tijelima. Formiranje ove dvije komisije izvršeno je uprkos činjenici da su dva zvanična međunarodna tijela, formirana od strane Organizacije ujedinjenih nacija, dali svoj sud o ovim događajima. Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju (ICTY) djelovao je od 1993. do 2017. i bavio se ratnim zločinima na ovom prostoru. On je „nepovratno promijenio reljef međunarodnog humanitarnog prava“ i utvrdio sudsku istinu o događajima u Bosni i Hercegovini tokom rata 1992-1995. Međunarodni sud pravde (ICJ), kao glavni sudski organ Organizacije ujedinjenih nacija, utvrdio je karakter rata u Bosni i Hercegovini, izvršenje Genocida u Srebrenici i oko nje u ljeto 1995., te izvršenje zločina protiv čovječnosti i ratnih zločina širom Bosne i Hercegovine. Njihovo formiranje znači neprihvatanje sudske istine organa Ujedinjenih nacija i pokušaj kreiranja novog narativa zaogrnutog u plašt navodnog međunarodnog karaktera tih komisija. Novi narativ je ustvari pokušaj revizije utvrđenih činjenica. Ratni zločini, zločini protiv čovječnosti i genocid se mogu utvrđivati na razne načine. Najteži način dokazivanja, ujedno i najpouzdaniji, jeste sudska istina. Ona se zasniva na pravilima dokazivanja, strogim procedurama, pretpostavki nevinosti optuženog i drugim elementima materijalnog i procesnog prava. Zbog te strogosti sudska istina nekada znači minimalističko utvrđivanje istine. Zato je, naprimjer, utvrđeno izvršenje Genocida protiv Bošnjaka samo na ograničenom lokalitetu (u Srebrenice i oko nje) i u ograničeno vrijeme (ljeto 1995. godine). Drugi način dokazivanja izvršenog genocida je putem naučnog istraživanja. To se odnosi, naročito na genocide izvršene prije Drugog svjetskog rata. Tada nije bilo sudova koji bi utvrdili sudsku istinu već je moguća jedino naučna istina koja se zasniva na pravilima naučne metodologije. Sudovi mogu da se izjašnjavaju o tome da li je ta metodologija strogo i odgovorno slijeđena. Naučna istina može da ide dalje od sudske istine. Zato, naprimjer, neki stručnjaci za genocid, kao što je Samantha Power, kada govore o zločinima počinjenim u Bosni i Hercegovini 1992-1995, godine koriste termin „Bosanski genocid“. Svaki genocid prati njegovo negiranje od počinilaca ili njihovih simpatizera, te se negiranje smatra posljednjom fazom u izvršenju genocida. Jedan od suptilnih načina negiranja genocida jeste njegova relativizacija, te revizionizam historije genocida. Revizionisti dovode u pitanje  činjenice (broj žrtava), odgovornost (“sve strane su krive”), razvijaju nove paradigme („dvostruki genocid“) i tako dalje. Revizionisti su većinom pojedinci koji dovode u pitanje utvrđene činjenice, a u rjeđim slučajevima vlade. Ova odluka Vlade RS stavlja punu odgovornost na vladu ovog bosanskohercegovačkog entiteta, te na Narodnu skupštinu, čije zaključke vlada izvršava, za formiranje tijela za utvrđivanje „alternativnih činjenica“ u odnosu na nalaze međunarodnih sudova, te za ishode njihovog rada. Zvanično i institucionalno negiranje genocida povlači za sobom institucionalnu odgovornost. Razmotrimo jednu analogiju. Tokom 1945. i 1946. godine u Nurembergu (Njemačka) održana su suđenja nacističkim vođama. Njima je sudio Međunarodni vojni tribunal formiran na osnovu Londonskog sporazuma od 8. augusta 1945. Sporazum su sklopile SAD, Velika Britanija, SSSR i Francuska. Ovaj sporazum je kasnije prihvatilo još 19 država. Presude ovog tribunala izrečene su 1. oktobra 1946. godine. Ako bismo gledali izvor autoriteta ovog tribunala (inicijalni sporazum pet država pobjednica, kome pristupa još 19 država) i uporedili ga sa autoritetom Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju i Međunarodnog suda pravde našli bi da su ova dva posljednja mnogo autoritativnija tijela. Međutim, nikome nije naumpalo da nakon presuda u Nurembergu formira komisije koje bi ispitivale ono o čemu je utvrđena sudska istina. Nacisti su bili poraženi, i idejno i vojno, a njemački narod se pripremao za teško suočavanje s istinom i zločinima počinjenim u njegovo ime. Ako se nema snage za suočavanje s istinom onda se formiraju komisije. U našem javnom diskursu posljednjih petnaest godina govori se intenzivno o evropskim standardima. Kažnjavanje negiranja utvrđenog genocida jeste evropski standard.

Danas u posljepodnevnim satima na Međunarodni aerodrom Sarajevu stigle su predstavnice udruženja žrtava genocida u BiH. Za naš program Predsjednica udruženje Majke enklava Žepa i Srebrenica Munira Subašić je u javljanju sa aerodroma za radio BIR rekla da nakon jučerašnjeg slavlja već danas ih čekaju nove borbe.

Nastavljajući pozitivnu praksu promocije i podrške akciji prikupljanja zekata i sadekatu-l-fitra u Studentskom centru Islamske zajednice u Sarajevu u organizaciji Ureda za zeklat održana je radionica za studente o ovoj važnoj temi. Cilj radionice jeste informisanje ali i otvaranje komunikacije sa mladim ljudima kazao je rukovodilac ureda za zekat Vehid ef. Arnaut.

 Danas je inauguralnim govorom direktorice za zapadni Balkan pri Generalnoj direkciji za proširenje EU Genoveve Ruiz Calavera otvoren projekat „Moje mjesto u Evropi: izgradnja i promocija dijaloga o EU integraciji“. Projekt će trajati narednih pet mjeseci i bit će realiziran u šest medresa u BiH, a najbolji učesnici na predavanjima i radionicama će imati priliku da posjete EU u Briselu.„Čvrsto smo uvjereni da svaki pojedinac, a posebno vjerski lideri, imaju veoma važnu ulogu u promociji kulture dijaloga, razumijevanja i međusobnog poštivanja. Stoga smatramo da Islamska zajednica u BiH predstavlja važan faktor u EU integracijama Bosne i Hercegovine kroz promoviranje forme islama sukladne evropskoj tradiciji, forme islama koja je zasnovana na sistemu koegzistencije, a to je za nas veoma važna vrijednost jer je Evropska unija bazirana na jedinstvu koje poštuje različitost. Svi ste vi Evropljani, a naša dužnost je da vas pripremimo da postanete dio ove moram reći divne porodice koja se zove Evropska Unija čiji članovi su odlučili da se drže zajedno i u dobrim i u teškim vremenima“, proučila je direktorica Genoveva Ruiz Calavera. Pomenuti projekat realizira Uprava za vanjske poslove i dijasporu Rijaseta IZ u BiH uz podršku Evropske unije. Obzirom da Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini smatra da je integracija Bosne i Hercegovine u Evropsku uniju jedan od glavnih temelja za promicanje mira i prosperiteta među narodima i kulturama u regiji, projekat je usmjeren ka povećanju informisanosti mlade populacije kada je riječ o integraciji Bosne i Hercegovine u EU ali i njenoj važnosti kao i benefitima koje ona sa sobom donosi za naše društvo u cjelini. Ciljna grupa su prvenstveno učenici medresa sa kojima će se kroz različite aktivnosti raditi na upoznavanju sa Evropskom unijom i njenim temeljnim principima, ali i pokazati kompatibilnosti između islamskih i vrijednosti koji se promoviraju u EU. „Bosanski muslimani su Evropljani i oni Evropi ne pripadaju samo geografski, nego duhom, historijom, kulturom, umjetnošću i vrijednostima koje dijele sa drugim evropskim narodima. Kroz ovaj projekat naši mladi će naučiti da su, za razliku od ratova, mnogo duži periodi kada su različiti narodi živjeli u interakciji koja ih je obogaćivala“, istaknuo je između ostalog na otvaranju ovog društveno veoma značajnog direktor Uprave za vanjske poslove i dijasporu Razim Čolić. Današnjem otvorenju prisustvovali su reisu-l-ulema Husein ef, Kavazović, šef Delegacije EU i njen specijalni predstavnik za BiH ambasador Lars-Gunnar Wigemark, te direktori, profesori i učenici medresa.  (MINA)

Sarajevo, 20. mart 2019. (MINA) – Danas je u organizaciji Uprave za vjerske poslove Rijaseta Islamske zajednice održano predramazansko savjetovanje za imame. Savjetovanju je prisustvovao i reisu-l-ulema Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini Husein ef. Kavazović te muftije, predsjednici mešihata, glavni imami, dekani i direktori odgojno-obrazovnih institucija Islamske zajednice.

Drugostepenom (konačnom) presudom bivši predsjednik Republike Srpske (RS) Radovan Karadžić proglašen je krivim za genocid i druge teške zločine počinjene u Bosni i Hercegovini u periodu od 1992. do 1995. godine, ali ne i za počinjenje genocida u sedam bh. općina.

„U BiH nemamo zakon o zabrani negiranja ratnih zločina, genocida itd., ali ja vjerujem da će biti potpuno druga situacija sad kad imate presudu i kad neko bude konkretno tog čovjeka veličao, nepoštivao odluku suda. U najmanju ruku to može da ima političke posljedice.“

Knjiga „Muhaddise – učenjakinje u islamu“, autora Mohammada Akrama Nadwija biće promovisana u Gazi Husrev-begovoj biblioteci u srijedu.

U organizaciji Uprave za vjerske poslove Rijaseta Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini, u velikoj sali Gazi Husrev-begove biblioteke upriličeno je Predramazansko savjetovanje reisu-l-uleme sa rukovodiocima organizacionih jedinica IZ u BiH pod nazivom „Ramazan, duhovna snaga i zaštita“. Program koji je predviđen u dvije sesije započeo je u 10 sati a učesnici su bili direktor Uprave za vjerske poslove Ismail ef. Smajlović, dr. Meliha Bijedić, mr. Mustafa Gobeljić i Ekrem Tucaković koji je govorio umjesto dr. Dževada Hodžića koji je opravdano izostao sa skupa.

Ratni vođa bosanskih Srba Radovan Karadžić danas se suočio s konačnom presudom za počinjeni genocid i najteže ratne zločine počinjene na evropskom tlu nakon Drugog svjetskog rata, kada je BiH bila izložena ratnoj agresiji. Osuđen je na doživotnu kaznu zatvora.

Izjave zločinca Karadžića 

Članovi grupe Antidayton, udruženja i žrtve Genocida u BiH postavili su danas transparente ispred suda u Hagu. Na jednom od njih je istaknuta poruka s kojom se poistovjećuje Karadžić s nacističkom ideologijom i Hitlerom.

Komentari žrtava i osoba koje se preko dvadeset godina bore za pravdu

Medunarodni rezidualni mehanizam za krivične sudove ima mandat da obavlja više ključnih funkcija Međunarodnog krivičnog suda za Ruandu (MKSR) i Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ). "Obavljajući svoje mnogobrojne funkcije, Mehanizam čuva naslijeđa ova dva pionirska ad hoc međunarodna krivična suda i nastoji da primjenjuje najbolju praksu na polju međunarodnog krivičnog pravosuđa."- navode na internet stranici Suda.

Karadžić je mrzio gradove. Jedino što je više mrzio od gradova bili su Bošnjaci koji su većinom živjeli u gradovima

Radovanu Karadžiću, lideru bosanskih Srba sutra će biti izrečena konačna sudska presuda za zločin genocida, zločine protiv čovječnosti i za kršenje zakona i običaja ratovanja što su ih počinile snage bosanskih Srba na teritoriji Bosne i Hercegovine u periodu od 1992.-1995.  Radovan Karadžić je bio predsjednik SDS-a u BiH, a nakon početka agresije na Bosnu i Hercegovinu i predsjednik samoproglašene republike srpskog naroda uspostavljene na teritoriju Republike Bosne i Hercegovine. Prvostepenom presudom iz marta 2016. godine Karadžić je pred Međunarodnim kaznenim sudom za bivšu Jugoslaviju (ICTY) osuđen na 40 godina zatvora. Raspravno vijeće je zaključilo da je Karadžić počinio ratne zločine i proglasilo ga krivim za: Genocid na području Srebrenice 1995. godine i za progon, istrebljivanje, ubojstva, deportacije, nehumana djela odnosno prisilno premještanje stanovništva, teroriziranje civila, protivpravne napade na civile i uzimanje talaca. SUĐENJE RADOVANU KARADŽIĆU - STATISTIKA Broj sudskih dana 499 Broj svjedoka tužilaštva 337 Broj dokaznih predmeta tužilaštva 6671 Broj svjedoka odbrane 248 Broj dokaznih predmeta odbrane 4807 Broj svjedoka koje je pozvalo Vijeće 3 Sudjelovanje u četiri udružena zločinačka poduhvata s ciljem da se bosanski Muslimani i bosanski Hrvati trajno uklone s područja u Bosni i Hercegovini na koja su bosanski Srbi polagali pravo. Udruženi zločinački poduhvat počinjen u općinama širom Bosne i Hercegovine, te širenje terora među civilnim stanovništvom Sarajeva pucanjem iz snajpera i granatiranjem.  Udruženi zločinački poduhvat je i kampanja uzimanja pripadnika mirovnih snaga Ujedinjenih naroda (UNPROFOR) za taoce kako bi se NATO odvratio od vazdušnih napada na vojne ciljeve bosanskih Srba. Udruženi zločinački poduhvat odnosi se i na plan za uklanjanje bosanskih Muslimana iz Srebrenice u srpnju 1995. godine. Na osnovu individualne krivične odgovornosti (član 7(1) Statuta Međunarodnog suda), Radovan Karadžić je prvostepenom presudom proglašen krivim za: Genocid Progone (zločini protiv čovječnosti) Istrebljivanje (zločini protiv čovječnosti) Ubistvo (zločini protiv čovječnosti) Ubistvo (kršenja zakona ili običaja ratovanja) Deportaciju (zločini protiv čovječnosti) Nehumana djela - prisilno premještanje (zločini protiv čovječnosti) Terorisanje (kršenja zakona ili običaja ratovanja) Protivpravne napade na civile (kršenja zakona ili običaja ratovanja) Uzimanje talaca (kršenja zakona ili običaja ratovanja) Kazna: 40 godina zatvora Tužiteljstvo ICTY-a je 1995. godine protiv njega podiglo optužnicu, međutim 'heroj' bosanskih Srba, Karadžić, u kukavičkom bijegu od suočavanja s posljedicama zločinačke politike koju je u toku agresije na Bosnu i Hercegovinu vodio – bio je na slobodi do 2008. godine. Nakon hapšenja u Beogradu, prevezen je u zatvor Scheveningen.   Suđenje je počelo u oktobru 2009. i trajalo je 499 dana, a u postupku je bilo 586 svjedoka, a presuda je u konačnici glasila 40 godina za najteže ratne zločine počinjene u Evropi nakon Drugog svjetskog rata. Nakon izricanja presude ovlasti za Karadžićev slučaj prebačene su na Mehanizam za međunarodne krivične sudove MICT, a na presudu su se žalili i tužiteljstvo i Karadžićeva odbrana. Nakon izmjene sastava sudskog prizivnog vijeća, presudu će donijeti Vijeće koje čine: predsjedavajući Vagn Prüsse Joensen, suci William Hussein Sekule, José Ricardo de Prada Solaesa, Graciela Susana Gatti Santana i Ivo Nelson de Caires Batista Rosa. Dok Karadžićeva odbrana traži oslobađajuću presudu, tužiteljstvo MICT-a u svojoj žalbi traži doživotnu kaznu zatvora i prihvatanje žalbe na prvostepenu odluku kojom je odbačena optužba za genocid u drugim općinama osim Srebrenice. Na popisu općina za koje tužiteljstvo MICT-a tvrdi da su bile poprište genocida su i Bratunac, Foča, Ključ, Sanski Most, Vlasenica i Zvornik. Tužiteljstvo je stava da bi Karadžić za učešće u udruženim zločinačkim poduhvatima (UZP) – za genocid u Srebrenici, terorisanje civila Sarajeva i progone u 20 bosanskohercegovačkih općina, trebao biti osuđen na doživotnu kaznu –jer kada se ovi udruženi poduhvati uzmu kao cjelina, navode tužioci, „oni čine najveći i najstrašniji set zločina za koje je jedna osoba ikada optužena u Haagu. Ovakva težina zločina prevazilazi okvir potreban da se izrekne doživotna kazna“.