Uloga grčkih dobrovoljaca u agresiji na BiH
Iako su grčki dobrovoljci u BiH bili prisutni još od ranije, general Ratko Mladić je odlučio u martu 1995. godine da formira poseban odred grčkih dobrovoljaca pod imenom Grčka dobrovoljačka garda. Taj odred je bio u sastavu Drinskog korpusa VRS. Ova jedinica je učestovala u napadu na Srebrenicu u julu 1995. godine i nakon pada ove UN-ove enklave grčki i srpski vojnici su na crkvu u Srebrenici postavili zastave Grčke, Srbije, Bizantije i Vergine, grada u Grčkoj, te su otpjevali himne obje države.
Nakon što je Srebrenica pala, grčka državna televizija obavila je telefonski interview sa jednim grčkim vojnikom koji je rekao: „ Nakon što je prestalo bombardovanje mi smo ušli i očistli mjesto“. Na pitanje za šta se ovi mladići bore, najčešće bi odgovorili „ Za našu religiju“. Jedan pripadnik Grčke dobrovoljačke garde, po imenu Apostolos Bambos izjavio je da se bori „ Za veliku Grčku u Evropi slobodnu od cionista i muslimana“. Iz izjava koji su dali ovi mladići a koje su prenijele novine u Grčkoj i novinar Takis Michas objavio u svojoj knjizi Unholy Alliance (Nesveti savez), može se lahko uočiti da su dobrovoljcima bili isprani mozgovi.
Veći dio ovi grčkih dobrovoljaca su bili pripadnici neo-nacističke organizacije Hrisi Avgi. Ova organizacija je imala 200 stalnih članova i publikovala je magazin pod istim nazivom. Naslovna stranica izdanja od 2. juna 1995. godine posvećena je grčkim vojnicima koji ratuju zajedno sa četnicima. Četiri pripadnika Grčke dobrovoljačke garde su u septembru 1995. godine primili medalje „Beli orao“ od Radovana Karadžića za zasluge na bojnom polju. Ne samo da su grčki mediji prenosili iz Bosne iskrivljenu sliku dogadjaja, već je i Grčka pravoslavna crkva bila itekako veliki faktor u odlasku ovih mladića u Bosnu. Oni rat u Bosni nisu vidjeli kao rat između Bosne i Srbije već kao rat između muslimana i pravoslavaca a u nekim slučajevima su Bosnu smatrali kao zadnji simbol njima neprijateljske Turske u Evropi. Neki grčki pravoslavni sveštenici su putovali u Bosnu, vršili vjerske obrede i bili moralna podrška srpskim vojnicima i oficirima. Također, imamo slučaj da su pravoslavni sveštenici iz Soluna posjetili Zvornik u decembru 1993. godine i obavili liturgiju u crkvi Svetog Nikole ( u januaru 1995. godine Zvornik postaje sestrinski grad Soluna).
Najveći uticaj na grčko društvo i vladu da podržavaju samozvanu Srpsku Republiku u Bosni imala je Asocijacija srpsko-grčkog prijateljstvo. Njihov predsjednik Aris Mousionis je bio glavni zagovarač da Radovan Karadžić posjeti Grčku. Njemu je tada 1993. godine upriličena državna ceremonija gdje se sastao sa predsjednikom Grčke Konstantinom Mitsotakisom i premijerom Andreasom Papandreouom, te se poglavarom Grčke pravoslavne crkve Serapheimom. Tokom posjete Karadžić je pred masama održao govor i izrekao jednu rečenicu koja će ostati dobro upamćena: „Svi nam govore da spustimo oružije zato što smo sami.Ali mi kažemo ne, mi nismo sami. Mi imamo Boga i Grke uz nas.“
Zaključak
Godine 2005. nakon što je objavljen snimak ubistva šestoro srebreničkih mladića, Grčka vlada se pod pritiskom opozicije izvinila Bosni zbog podrške koju je pružila Miloševićevoj vladavini. Iako je ovo pozitivan potez, ipak mnogo toga ima još da bude učinjeno sa grčke i ruske strane. Kao prvo mora se objaviti spisak svih stranih dobrovoljaca i plaćenika koji su učestovali u agresiji na Republiku BiH. Osim toga, svim vjerskim i političkim dužnosnicima koji su podržavali agresorske snage u napadu na R BiH i koji su moralno i finansijski podržavali strane dobrovoljce treba zabraniti da obavljaju javne funkcije. Zatim, neo-nacističkim i nacionalističkim organizacijama koje su regrutirale mladiće iz ovih pravoslavnih zemalja treba u potpunosti zabraniti djelovanje. Sve ovo dokazuje da pravoslavni svijet nije nimalo bio pasivan u ratu u Bosni.
