Izložba posvećena 50. godišnjici smrti književnika Ahmeda Muradbegovića u BKC-u
Izložba povodom 50. godišnjice smrti književnika Ahmeda Muradbegovića bit će otvorena u srijedu, 6. jula u galeriji Muzeja književnosti i pozoprišne umjetnosti Bosne i Hercegovine.
Organizator izložbe je Bošnjačka zajednica kulture “Preporod” u Bosni i Hercegovini, a autorica je kustosica Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH Đana Kukić.
Na izložbi će biti predstavljeni originalni eksponati iz zbirke “Ahmed Muradbegović” koja se čuva u Muzeju književnosti I potorišne umjetnosti BiH. Riječ je o rukopisima, prepisci, ličnim dokumentima, fotografijama , knjigama iz lične biblioteke, časopisima, plakatima predstava…
Ahmed Muradbegović bio je bosanskohercegovački pjesnik, novelist, dramski pisac, reditelj i esejist. Iako je vrlo uspješno pisao različite književne žanrove, Muradbegović je najznačajniji kao dramski pisac. Dvadesetih godina 20. stoljeća postao je najeminentniji bosanskohercegovački dramski autor koji se opredijelio za ekspresionizam i uopće avangardni pokret u umjetničkom stvaranju i time usmjerio čitavo bosanskohercegovačko dramsko stvaralaštvo ka novim i modernim evropskim tokovima.
Rođen je 3. marta 1898. godine u Gradačcu, gdje je stekao osnovno obrazovanje. Gimnaziju je pohađao u Tuzli, Sarajevu i Bihaću. Maturirao je 1919. u Sarajevu. Iste godine upisao se na Pravni, a nakon dva semestra prešao na Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu. Uporedo je pohađao i završio Dramsko-glumačku školu (1920-1922). Od 1921. godine službuje kao član Hrvatskog narodnog kazališta i pomoćni režiser dr. Branka Gavelle, a zatim kao nastavnik Glumačke škole i profesor Prve realne gimnazije.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata postavljen je za intendanta Hrvatskog državnog kazališta u Sarajevu zbog čega je 1945. godine osuđen na zatvorsku kaznu, a kasnije je postavljen za korespondenta u Zadružnom savezu u Gradačcu 1947. godine. Učestvuje u osnivanju Narodnog pozorišta Tuzla (1949) i pokretanju časopisa “Pozorište”. Od 1956. do 1960. godine bio je direktor Drame u banjalučkom Narodnom pozorištu. U penziju odlazi 1960. godine i seli u Dubrovnik, gdje sudjeluje u kreiranju Dubrovačkih ljetnih igara. Umro je u Dubrovniku 15. marta 1972. godine i sahranjen na groblju Boninovo.
Za života imao je dvanaest posebnih izdanja poezije, proze i drame, a u časopisima 53 prozne, 20 dramskih publikacija, 68 eseja i kritika i 55 članaka, politika i intervjua u dnevnoj štampi.
Prevođen je na njemački, talijanski i češki, dvostruki dobitnik Demetrove nagrade, 1926. i 1942. godine, saopšteno je iz BZK "Preporod".
(Preporod.info)
