Dva značajna rukopisa hanefijskih djela za čije postojanje su zaslužni Bošnjaci

Piše: Jusuf Džafić

Dolazak Osmanlija u Bosnu u korijenu je promijenio bosansku kulturu. Bosna izlazi iz mračnog srednjovjekovlja i ulazi u novovjekovlje, obilježeno bosansko-osmanskom kulturom.

Naša historijska i kulturna zaostavština tog perioda je bogata, uprkos tome što je veći dio te zaostavštine uništen, što zbog zuba vremena i našeg nemara, što radi velikog broja katastrofa, poglavito ratova i požara, tokom naše burne povijesti.

Procjene idu da je svega 5 posto pisane zaostavštine osmanskog razdoblja sačuvano u Bosni. Kao najsvježije primjere zatiranja muslimanskog knjiškog blaga dovoljno je navesti, na lokalnom nivou, ciljano uništavanje

Nacionalne biblioteke BiH u Vijećnici i Orijentalnog instituta u Sarajevu 1992. godine, nedjela Vojske Republike Srpske (VRS), te na globalnom nivou, uništavanje sirijskih i iračkih biblioteka (posebice biblioteka u Mosulu), koje je par godina sistematski sprovodila tzv. Islamska država Iraka i Šama (IDIŠ).

Bošnjaci u Osmanskoj državi

No, Bošnjaci u osmansko doba nisu djelovali samo zatvoreno unutar Bosne, već su živjeli i radili širom Osmanske države, dajući svoj neprocjenjiv doprinos na vjerskom, kulturnom, obrazovnom, znanstvenom, tehnološkom, ekonomskom, društvenom, političkom planu.

Tako su Bošnjaci dali najmanje 27 velikih vezira, stotine paša i begova, stotine učenjaka, kadija, mula (vrhovne građanske kadije), kaziaskere (vrhovne vojne kadije), muftije, šejhu-l-islame, imame u džamijama, hatibe, muallime u mektebima, muderrise u medresama, dekane (amide) univerziteta, šejhove u zavijama, tekijama i hanikahima), stotine prepisivača (hattata), barem stotinu vakifa, koji su, djelimično ili u potpunosti, djelovali izvan Bosne.

Istraživanjem našeg osmanskodobnog znanstvenog djelovanja, kako unutar Bosne, tako i izvan nje, čovjek može doći do vrlo zanimljivih i značajnih podataka o našem doprinosu u skoro svakoj nauci.

Tako smo i mi zadnjih godina saznali za dva izuzetno značajna rukopisa hanefijskih djela, za čije današnje postojanje su zaslužni Bošnjaci, jedan je u Istanbulu prepisao Bošnjak, a drugi se čuva u našoj Gazi Husrev-begovoj biblioteci u Sarajevu:

- Rukopis temeljne hanefijske enciklopedije El-Asl/El-Mebsut, autor hanefijski imam Muhammed eš-Šejbani, iz Ašir-efendijine biblioteke u Istanbulu, kojeg je prepisao Omer, sin Muharremov, Bošnjak, a koji predstavlja jedan od jedina dva potpuno kompletna rukopisa Asla koji su trenutno poznati u svijetu.

- Rukopis meritornog hanefijskog djela El-Ihtijar, komentar na drugo značajno djelo El-Muhtar li-l-fetva, autor oba djela hanefijski imam Ibn Mevdud el-Mevsili, iz Gazi Husrev-begove biblioteke, koji je prepisan svega osam godina poslije smrti autora Mevsilija, što ga čini možda najstarijim sačuvanim rukopisom Ihtijara u svijetu.

U nastavku ćemo malo detaljnije predstaviti dva navedena bosanska i bošnjačka rukopisa, kao i spomenuta hanefijska djela (Asl/Mebsut, Ihtijar i Muhtar), čiji su to rukopisi.

Rukopis Asla

El-Asl/El-Mebsut (Osnova/Opširna knjiga), autora Muhammeda ibn Hasana eš-Šejbanija (749-805) drugog po važnosti Ebu Hanifinog učenika, jeste knjiga koja sadrži osnovna pravna mišljenja hanefijskog mezheba.

Smatra se prvom fikhskom enciklopedijom uopće, te predstavlja glavninu zahiru-r-rivajeta. Najvažniji i najstariji rukopisi ove knjige se nalaze u bibliotekama Istanbula i drugih turskih gradova. Tačnije, od 40 i nešto katalogiziranih rukopisa u svijetu, njih 30ak se nalaze u Turskoj.

Broj stranica i tomova varira od rukopisa do rukopisa i zavisi od visine i veličine slova, dimenzije listova, proreda, razmaka između riječi, kompletnosti samog rukopisa itd. Kompletni rukopisi imaju prosječno šest tomova i oko 3000 listova. U nastavku ćemo navesti dva najznačajnija kompletna rukopisa:

- Rukopis br. 1038-1041 iz Mulla Muratove biblioteke (Murat Molla Kütüphanesi) na Fatihu, koji se sada se čuva u Bibilioteci Sulejmaniji (Süleymaniye Kütüphanesi) u Istanbulu. Sastoji se od 2260 listova, trenutno raspoređenih u osam tomova. No, iz samog rukopisa se zaključuje da je prvobitni raspored bio 12 tomova.

Pet šestina rukopisa (tomovi 3-12) je prepisano između 637. i 639. god. po Hidžri (1240-1242. godine). Prvi tom je prepisan 767. god. po Hidžri (1365. godine), a drugi tom vremenski blizu prvog.

- Rukopis br. 87-91 iz Ašir-efendijine biblioteke (Aşir Efendi kütüphanesi) na Fatihu, koji se sada čuva u Sulejmaniji u Istanbulu. Sastoji se iz 1645 listova, raspoređenih u pet velikih tomova. Ono što je za nas zanimljivo, dotični rukopis je prepisao Omer, sin Muharrema, Bošnjak (Umer ibn Muharrem el-Busnevi) u periodu između 1207. i 1209. godine po Hidžri (1792-1795. godine).

Kako kaže i sam dr. Mehmet Bojnukalin, valorizator (muhakkik) prvog kompletnog izdanja Asla/Mebsuta, radi se lijepom i jasnom prepisu. Bošnjak je pokušao da ispravi greške koje je primjetio u rukopisu ili rukopisima iz kojih je prepisivao. Na nekim mjestima je uspio, dok na nekima nije. Bojnukalin je ovaj bošnjački rukopis koristio kao pomoćni rukopis prilikom valorizacije.

Štaviše, radi se o jednom od jedina dva potpuno kompletna rukopisa Asla koji su trenutno poznati u svijetu. (Vidi: Mehmet Boynukalın, Mukaddime et-tahkik, u: Muhammed eš-Šejbani, El-Asl, Dar Ibn Hazm, Bejrut, 2012, sv. 1, str. 150-151) Nažalost, nemamo detaljnijih podataka o samom prepisivaču Omeru, sinu Muharremovom, Bošnjaku.

Rukopis Ihtijara i Muhtara

El-Muhtar li el-fetva (Odabrana mišljenja za fetve), pisca iračkog hanefijskog učenjaka Ibn Mevuda el-Mevsilija (1203-1284), jeste klasično hanefijsko pravno djelo koje obrađuje sva fikhska poglavlja: ibadat (obredno pravo), muamelat (imovinsko pravo), munakehat (bračno pravo), ukubat (kazneno pravo), džihad (ratno pravo), sijer (međunarodno pravo), feraiz (nasljedno pravo).

Mevsili ga je napisao u mladosti na molbu nekih svojih učenika. Djelo je još za života autora postalo popularno među hanefijskim pravnicima i steklo ugled kao nezaobilazno štivo prilikom izučavanja hanefijskog prava. Muhtar spada u četiri meritorna teksta (metna) kasnijih generacija hanefijskih pravnika, u koja spadaju još i El-Vikaje, El-Mahbubija, Kenz ed-Dekaik, En-Nesefija, i Medžme’ el-bahrejn, Ibn es-Saatija. Muhtar ni danas nije izgubio na svojoj vrijednosti.

El-Ihtijar li ta’lil el-Muhtar ( Izbor za obrazlaganje Muhtara), autor spomenuti imam Mevsili, jeste komentar u četiri sveska na gorenavedeno djelo

El-Muhtar li el-fetva. Mevsili je napisao komentar u svojoj zreloj dobi na molbu svojih kolega pravnika. Ihtijar

je, možda, nakon El-Hidaje, najcjenjeniji komentar (šerh) u hanefijskom pravu. Među rukopisima Ihtijara posebno se ističe naredni rukopis iz naše Gazi Husrev-begove biblioteke: - Rukopis El-Ihtijar li ta’lil el-Muhtar, komentara na Muhtar, pod rednim brojem R-8166. Rukopis je polovičan, budući da fali prva polovina rukopisa. Prepis je završio Burhan Semerkanđanin (es-Semerkandi) u trećoj dekadi rebiu-l-ahira 691. god. po Hidžri (11-19. april 1292. godine). Mjesto prepisa je nepoznato. (Vidi: Katalog arapskih, turskih, perzijskih i bosanskih rukopisa, obrada Haso Popara, Al-Furqan-Rijaset IZ u BiH, London-Sarajevo, 2001, sv. 9, str. 178-179, br. 5445)

Ovaj rukopis iz Gazi Husrev-begove biblioteke je prepisan svega osam godina poslije smrti autora Mevsilija, što ga čini možda najstarijim sačuvanim rukopisom Ihtijara u svijetu.

Primjera radi, rukopis iz dablinske biblioteke Čester Biti (Chester Beatty), kojim su se, između ostalih, služili Šuajb Arnaut, Ahmed Muhammed Berhum i Abdullatif Hirzullah prilikom obrade i valorizacije Ihtijara, prepisao je Muhammed ibn Ibrahim er-Rumi 693. god. po Hidžri. Tačnije, on je završio prepis 17. džumade-l-ahira te godine (15. maj 1294. godine), znači 10 godina poslije smrti autora. (Vidi: El-Mevsili, El-Ihtijar li ta’lil el-Muhtar, Dar Er-Risale el-alemijje, Damask, 2009, sv. 1, str. 23-24)

(Preporod)